Cnm çünkü İngilterede okuyacaksın. Sevincimden çığlık attım. Hangi okul diye sordum. Cevabı duyduğumda çıktüm. Çünkü.........

Elbise buldum zar zor. Ama yine de yarışmadan elendim. Neymiş efendim yüzümde 3 ben varmış ve 3 beni olanı yarışmaya almıyorlarmış Hiç ben yüzünden yarışmadan elenilir mi?

Annem beni görüp sorular yağdırdı. Anneme : Şimdi seni çekemem anne, lütfen yeter !  - dedim. Annem bakakalmıştı. O sırada kendimi yatağa atmış ağlıyordum. Jessie beni teselli ediyordu.

aaaaa ne tesadüf ki birden öyle bir rüzgar çıktı ki içeri bir broşür girdi. brojürde bilim günleri yazıyordu yarışma kuralları:1- her yarışmacı bir eserle katılabilir 2- bilmem ne tarihine kayıt edilmeli bilmemle tarihinde eserle birlikte  bilmem ne yerine gelinmelidir. 3- falan 4- filan 5-feşmekan.... yani yeni birşey icat edecek ve tüm dünya bundan yararlanacak bende sonsuza kadar zengin olacaktım muhahahahahha muuuuuuuuuuuhahahahaha

3 gün sonra ışınlanma makinesini icat ettim çok zengin olacağım muhahahaha muhahaha muhahaha muuuhahahaha

Zekilik bir yana 3 günde ışınlama makinesi icat edecek kadar hızlıyıdm
Makineyi ilk ben denemek istiyordum.Ve içine girdim ,hafif bir sarsıntıdan sonra etrafa gözleri kamaştıracak derecede ışık yayıldı.Uzun bir süre gözlerimi açamadım.Açtığımdaysa...(Lütfen fazla abartmayın ve çok saçmalamayın.)

Çok derinden çığlık sesleri geliyordu.O tarafa doğru yavaş yavaş ilerlemeye başladım.Aman  Allahım, çocukken en çok korktuğum kişi okulun gizemli hizmetlisi oradaydı.Ve karşısındaki kıza  saldırıyordu.-tıpkı çocukken gördüğüm her kabustaki gibi-Evet biraz ilerlediğimde o bağıran kızın ben olduğumu anladım........

Uyandığımda gün ağarmak üzereydi.Bundan sonra ne yapacağımı düşünürken cama vuran bir taşla irkildim.Hemen ayağa kalktım.Pencereye doğru yürüdüm ve perdeyi hafif araladım.Gözlerime inanamadım.O o ....

Hemen okumaya başladım.Okumayı bitirdiğimde koltuğa yığıldım.Biraz orada kaldıktan sonra sabahın körü olmasına rağmen avaz avaz bağırmaya başladım.Ve sonunda merdivenlerden ilk inen annemdi.Telaşlı görünüyordu.''Noldu hırsız falan mı gördün?Hem senin şu elindeki zarf ne?''dedi.Bense ''Bu bu bir yarışma daveti'' diyebildim.....

Anneme:Off abartma anne şu 1 kaç ben yüzünden mi bişiy oluucak hey allah'ım
annem:ehh taamam ama elenirrsen demedi demee

Yarışma günü geldi çattı bu sefer konu sevimlilikti  hey Allah'ım bunlar  çok saçma konullar yağdırrıylolarr Güzellik yarışmasında hoşlaandığım okulda bi arkadaşım Cose juriydi kırmızılaştıım aman Allah'ım bana sıra geldiğinde  sahnede bayıldımmm ve...

hafızamı kaybetmiş olmalıydım Cose bana bakıp bakıp duruyordu napıcam dedim
Ben:Uh umm cos...
demeden Cose bana yaklaşıyodu veeee...

(:D :D :D hikaye hikaye deil komedi oldu :D)

Annem:kızım
Ben:e var anne iyi ki uyuduk
Annem:Uyduk mu ??
Ben:Anne uydk değil o uyuduk sağır filan mi oldun ??
Annem:Sakar mı sakar kimmiş ??
Ben:Öff anne senle konuşmiycam çekemem senii zaten cose yi gördüm sende başımı şişirdin zaten
annem:Şaşırdım mı ohh özür dşlerim
Ben:Anne o şaşırdım mı deil başımı şişirdin dedim.
  İnş. KOmik oldu :D

Bir daha güzellik yarışmasına katılmak istemiyorum.(Güzellik yarıması bence boş iş. Bence aklını kullanmalı.) Yarışmaya katıldım. Herkes dikkatle beni ve elindeki camdan kutuya bakıyorlardı."  Bu kutu sizi dünyanın bir ucundan diğer ucuna hatta bilinç altınızdan hayallerinize götürecek sadece düşünmeniz yeterli. Kim gönüllü olmak ister?". Etraf kutuyu izliyordu. Birden insan boyutunu aldı ve biraz daha büyüdü büyüdü ve artık içine insan(lar) sığabilir hale geldi. Şaşırma sesleri yükseliyordu.  "Korkmanıza gerek yok, yemez" dedim. Şimdi de yüzlerinde tebessüm görüyordum. Bir kaç kişi el kaldırdı. İkisi kız biri erkek olmak üzere üç kişi çıkarttım. "Herkes sırayla binecek ama binmeden önce nereye gideceğinize karar verin yoksa olmadık bir yere ışınlanabilirsiniz. Bu fotoğraf makineleriylede etrafı çekin. Sadece 5 dakikanız var umarım saatiniz vardır.". Herkes gittikten sonra etrafa "Normalde bu makine siz nereye giderseniz gidin yanınızda gelir fakat çok kişili ve onlarının dönüşlerini kontrol edebilmem için makine burada kalıyor.Onlrı bir hayat boyunca burada tutabilirim yani." yüzler buruştu."Tabii ki öle bir niyetin yok" dedim ve gülümsedim. Buruşan yüzler eski halini aldı.  Saat gelmişti. "eveet zaman doldu" düğmeye bastım ve ve herkes sırayla çıkıyordu. ilk kız gülümsüyordu, diğer kız somurtmuştu diğeri ise şaşkındı. Gülümseyene bakım
"evet, ne gördün?"
"Ben geleceğe gittim. Mimar olmuşum ve ofisimde var ve masamın üzerinde Mrs. Kate Williams yazan bir biblo vardı." fotoğrafları bilgisayara aktardım.herkes kızın geleceğine bakıyordu.
" Bu makine bize geleceğimizi göstermez gelecekte ne olmak istediğimizi gösterir,sanırım hayaline gimişsin" diğer kıza döndüm "Sen?"
"Ben sevgilimin yanına gittim. Beni aldatıyordu. Oracıkta ayrıldım.".
"Sanırım fotoğrafları göstermek istemezsin değil mi? Sen de şimdiki zamana gitmişsin." Oğlana döndüm " Peki ya sen?"
"Ben geçmişe sanayı inkılabının olduğu zamana gittim. Yani devletimizin güçlendiği Osmanlının gerilediği döneme. Gerçekten ilginçti...O zamanın görüntüsü, kıyafetleri, dükkanları...İşte fotoğraflar." Fotoğraflar herkesi şaşırtmıştı anlaşılan.
" Evet gerçkten yararlı bir gezi olmuş. Yerlerinize geçebilirsiniz. Benim sununmum bu kadar, beni dinleyenler için (okuyanlar) çok teşekkür ederim." Juriler notlarını veiyorlardı. Hyecanlıydım...

Son olarak düzenleyen crazychan (2012-08-21 11:43:09)