kardeşim◕‿◕
Babası küçük ayÅŸeye sorar;
-Koca pastayı yerken kardeÅŸini hiç düÅŸünmedin mi ?
- Nasıl düÅŸünmem babacıgım. Pastayı bitirmeden gelicek die, ödüm koptu. ♥ :)
Sanma Şahım Herkesi Sen Sadıkane Yar Olur
Herkesi Sen Dost mu Sandın Belki Ol Ağyar Olur
Sadıkane Belki Ol Alemde Serdar Olur
Yar Olur AÄŸyar Olur Serdar Olur Didar Olur
...Yavuz Sultan Selim...
siyah noktaya bakarak kafanızı ileri ve geriye doğru hareket ettirin:)
+2verene iade edilir
**Eqer Bi qün Zenqin oLursan AÅŸagıdaki Yazıyı oKu..!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ÅžimDi deqiL :) Zengn oLunca:-D
1)ÅžU ANDA BÄ°LGÄ°SAYARIN AÇIK
2)ONLÄ°NESÄ°N OHMYDOLLZ AÇIK
3)BENÄ°M PROFÄ°LÄ°MDESÄ°N
4)BURAYI OKUYORSUN
6)OKUMAYA DEVAM EDÄ°YORSUN
7)5'Ä°N EKSÄ°K OLDUÄžUNU FARK ETMEDÄ°N
8)KONTROL EDÄ°ORSUN
9)GÜLÜMSÄ°YORSUN :)
10)VE KENDÄ° PROFÄ°LÄ°NE KOPYALIYORSUN :)
béni üzénLéyin Ñ‚0pu paÑ‚yasın
$éKéyi çamuya Düssün
annéLéyi 0nLayı hép Döωsün
misKÑ‚Léyi Kayb0ysun
çay bayDağını éLLéÅŸin cıss 0sun
bayyamDa Kismé paya ωéymésin
annési ajına bibéy D0yDuysun
pisKLéÑ‚nn Ñ‚éKéyi paÑ‚Dasın
hasÑ‚aLansın D0KÑ‚0y amca iyné ωuysun
qécéLéyi öcüLéy K0ωaLaşın :))))
Damat: Ah! Nihayet rüya gerçek oluyor!!
Gelin: Senden ayrılmamı ister misin?
Damat: Hayır! Bu lafı bir daha asla söyleme!
Gelin: Sen.. Bana aşıkmısın?
Damat: Taaaabiki.
Gelin: Beni terketmeyi düÅŸünür müsün?
Damat: Tabiki hayır.
Gelin: Peki bana bir öpücük verir misin?
Damat: Evet hem yüzüne hem gözüne.
Gelin: Peki beni bir gün vuracakmısın?
Damat: Asla! Ben o tür erkeklerden deÄŸilim.
Gelin: Sana güvenebilir miyim?
Damat: Evet
Gelin:AÅžKIM. 1 yıl sonraki konuÅŸmaları için alttan okuyun
Bi kadın aÄŸlıyorsa; YavaÅŸca yanına yaklaÅŸ, saçlarını okÅŸa ve gözlerinin içine bakarak "Püskevit yer misin?" de.
MUTLAKA OKUYUN OKURKEN DUYGULANMAMAK ELDE DEĞİL ♥
KÜÇÜÄžÜM......:
Aynı sokakta oturuyorduk
Her gün bir kızla geliyordu eve
Adı ESRARENGİZDİ
Herkes onun hakkında
Farklı ÅŸeyler söylerdi.
Fakat kimse gerçeÄŸi bilmezdi
Kirli sakalları vardı.
YeÅŸil gözlü, kumraldı
Mahallenin kızları hayrandı ona
Bense nefret ederdim
Hiç kimseyle konuÅŸmaz
Sadece gelir geçerdi
Birgün onunla yolda karşılaÅŸtık
Çok güzel bir yüzü vardı
Bana gülümsedi
Şaşırdım
Ama yine de onu sevmiyordum.
Fakat o çok farklıydı
Gece boyunca lambası yanardı
Uyumak yerine onun evini seyrediyordum,
Onu sevmediÄŸim halde her ÅŸeyiyle ilgileniyordum
YavaÅŸ yavaÅŸ onu gözlemeye baÅŸladım
O an anladım ki
Hep kendimi kandırmışım
Ona karşı hissettiğim şey sevgiymiş
Artık o eve gelmeden uyuyamıyordum.
Yanına gelen kızları kıskanırdım
Herkes onun kötü olduÄŸunu söyleyince
Hep onu savundum
Onunla karşılaÅŸmak için kapıda dururdum
Onu yine yolda gördüm
Bana göz kırptı
Yanımdan geçerken onu çağırdım
Acelem var KÜÇÜGÜM dedi
Bana aramızdaki yaş farkını hatırlatmıştı
Eve gidip, sabaha kadar ağlamıştım
Karar verdim, ona aşkımı ilan edecektim
Yolunu gözledim
Bir gün onu gelirken gördüm
PeÅŸine düÅŸtüm O eve girdi
Biraz bekleyip kapıyı çaldım
Açtı, ne var KÜÇÜGÜM dedi
SENÄ° SEVÄ°YORUM dedim
Gülümsedi
EVET dedi
Ne evet dedim, konuşmadı
KoÅŸarak dışarı çıktım
Bir ay boyunca evden çıkmadım
Bir gün kızlarla konuÅŸurken
Ambulans geldi, onun evine girdi
Sedye ile onu dışarı çıkardılar
Önümüzden geçerken
Ben de seni KÜÇÜGÜM dedi ve gözlerini yumdu.
Kıpkırmızı oldum herkes bana bakıyordu
Ağlayarak koşmaya başladım
AkÅŸama kadar sokakta gezdim
Göz yaÅŸlarım durmadan akıyordu
Sonra eve geldim
Annemler ondan bahsediyorlardı
Sevdiği bir kız varmış
Ailesi evlenmesine izin vermeyince
Kız evden kaçmış
Sokak serserileri onu öldürmüÅŸ
Eve getirdiği kızlar, evi olmayan kızlarmış
Kimi sevdiyse ölmüÅŸ
Çok sevip acı çekmiÅŸ
İntihar edip hastaneyi aramış
Polisler evin duvarında KÜÇÜGÜM yazısını bulmuÅŸ
KÜÇÜGÜM sen de ölme yazıyormuÅŸ
Ben de seni sevdim
Sevdiklerim gibi sen de ölme diye ben öldüm
KÜÇÜGÜM.♥
SüpEr HiKaYe oKuyUnCa anLıyAcaKsINıZ!!
Babam öleli 12 yıl olmuÅŸtu ve ben 20 yaşına geldiÄŸimde babasız olmaının acısını artık çok daha iyi anlıyordum.
Annemel birlikte küçük ama mutlu bir dünya kurmuÅŸtuk kendimize.Mevsimlerden bahardı,sokaklarda parklarda dolaşıyordum.
Bu bahar daha bir çoÅŸkulu hissediyordum kendimi.Birçok arkadaÅŸ endimiÅŸtim.Mehmet,Can Canı'ın kuzeni Merve ve daha birçoÄŸu...
Her gün belirli saatlerde buluÅŸup eÄŸlenceli dakikaler yaşıyorduk.Onlarla o kadar eÄŸleniyordum ki iÅŸe dahi gitmiyordum.....
Yine iÅŸe gitmediÄŸim bir günde yalnız başıma dolaşırken arkadaÅŸlarımla her zaman oturduÄŸumuz parkta gördüm onu.O kadar güzeldi ki..
Bir süre çevresinde dönüp beni fark etmesini umdum ama bana hiç bakmıyordu.Tam umutsuzluÄŸa kapılmışken son bir cesaretle yanına yaklaÅŸtım ve
"Oturabilir miyim?" diye sordum.Deniz mavisi gözleriyle bakıp ,küçük bir tebessümden sonra."Oturabilirsiniz" dedi.Kalbim heyecandan deli gibi çarpıyordu.
Ne söyleyeceÄŸimi bilemiyordum.Sonra kısık bir sesle,"Adım Vedat," diyebildim.Bana dönüp "Nazlı" dedi.Bir süre sonra telefonlarımızı birbirimize verdik
ve ayrıldık.AkÅŸsam olanları anneme anlattım.Annrm gözlerimdeki mutluluÄŸu fark edince çok sevinmiÅŸti.
Arkadaşları bize davet ettim
Ä°lerleyen günlerde Nazlı ile daha sık görüÅŸür olduk. Zaman ilerledikçe ona daha çok baÄŸyaaıyordum.O hayatıma girdikten sonra iÅŸe gitmeye bile biÅŸlamış,diÄŸer
arkadaÅŸlarımla da daha az görüÅŸür olmuÅŸtum.ArkadaÅŸlar sitem edince kendimi affettirmeye, onları akÅŸsam yemeÄŸine davet ettim. ve hazırlık yapmak için erkenden eve
gittim.Anneme arkadaÅŸlarımın geleceÄŸini ve güzel bir yemek yapmak için hazırlığa baÅŸlamamamız gerektiÄŸini söyledim.AkÅŸsam gelip çatmıştı.Kapı çaldı, hemen koÅŸup açtım
.ArkadaÅŸlar gelmiÅŸti.Onları salona alıp sofrayı hazırlamak için mutfaktaki anneme yardıma gittim.Sofra hazırlandıktan sonra salona geçip onları içeri çağırdım.
ArkadaÅŸlarımı masaya alırken annemin bakÅŸlarındaki korku ve ÅŸaÅŸkınlık ifadesine bi anlam verememiÅŸtim.Tam arkadaÅŸlarımı tanıtıyordum ki annem büyük bir feryatla
masadan ayrılıp gitti.Olanları bir türlü anlayamıyordum.ArkadaÅŸlardan özür diledim ve yemeÄŸe baÅŸladık.YemeÄŸin ve sohebtin ardından arkadaÅŸlar gitti.Annemin odasına
olarnları sorduÄŸumda hiç cevap vermedi.Sadece yüzüme bakıp aÄŸlıyordu.
Eve gelen misafir
Aradan 3 ay geçmiÅŸti. ArkadaÅŸlarla ve çzellikle Nazlı ile görüÅŸmelerimiz iyice sıklaÅŸmıştı.
Bir ara anneme sözü Nazlı'dan açıp onunla birbirimizi ne kadar sevdiÄŸimizi ve evlenmek istediÄŸimizi
anlattım.Annem mutlu olmamdan gülüyordu.Ama gözündeki korkuyu ve acıyı hissedebiliyordum.Öbür gün iÅŸ
dönüÅŸü eve geldiÄŸimde bir misafir vardı.Tanıştıkve annem o arada kayboldu.O adam bana tuhaf sorular
sorup durdu.1-2 saat oturduktan sonra annem gelip misafiri yolcu etti.Anneme gelenin kim olduÄŸunu sorduÄŸumda
doktor olduÄŸunu söyledi."Yoksa hasta mısın?" dedim.Annem doktrun benim için geldiÄŸini ve sadece genel bir
kontrol yaptırmak istediÄŸini söyledi.Sabah erken kalkıp hastaneye gittik ve bir çok testten geçirildim.
Bir kaç saat sonra doktor gelip hiçbir ÅŸeyimin olmadığını söyledi ve annemi odasına çağırdı.AkÅŸsam eve
geldiÄŸimde annemin gözleri aÄŸlamaktan ÅŸiÅŸmiÅŸti.Ne olduÄŸunu sorduÄŸumda, "Bir cenazeye gittim,çok etkilendim,"dedi.
Artık Nazlı ile hemen hemen her gün görüÅŸüyorduk.Her geçen gün ona olan aÅŸkım içimden taÅŸacak gibi oluyordu.Eve erken
döndüÄŸüm bir gün misafirler olduÄŸunu gördüm.kimse beni fark etmedi.MutfaÄŸa gidip atıştırırken ister istemez konuÅŸulanlara kulak misafiri
oldum.Konu bendim ve annemin niye böyle üzgün olduÄŸunu o an anladım.MeÄŸer hastane , doktor hep bu yüzdenmiÅŸ.MeÄŸer ben ÅŸizofreni hastasıymışıım
adını bie bilmediÄŸim bu hastalık beni hayal dünyasında yaÅŸamama neden oluyomuÅŸ.Misafirler gidene kadar ortaya çıkmadım
Annem onları geçirince beni arkasında gördü ve "BirÅŸey duydun mu?" der gibi yüzüme bakıyordu.Ona, "herÅŸeyi duydum," dedim.
Kadıncağızın gözleri dolmuÅŸtu ve bana sarılarak aÄŸladı.Ona üzülmemesini ve kendimi çok iyi hissettiÄŸmi söyledim ama gerçekten korkmuÅŸtum.
Bana arkadaÅŸlarımı davet ettiÄŸm gün hasta olduÄŸumu anladığını söyledi.Annemin anlattığına göre benim hiç arkadaşım yoktu.Eve davet ettiÄŸim
kiÅŸiler tamamen hayal ürünüydü.Annemin hazırladığı sofrada sadece ben oturmuÅŸtum ve sanki arkadaÅŸlarım varmış gibi saatlerce o hayali varlıklarla konuÅŸmuÅŸtum.
Ya Nazlı da hayalse?
HiçbirÅŸey umurumda deÄŸildi.Her ÅŸey, bütün bir Dünya hayal olabilirdi ama ya Nazlı...Ya o da hayalse? Bu ihtimal beni delirtmeye yetiyordu.Annem birçok ilaç getiriyor ve
bunların rahatlamam için olduÄŸunu söylüyordu.Ama ben zaten rahattım.Ä°ÅŸten ayrıldım ve aradan 3 gün geçtikten sonra dışarı çıktım.Her zaman gittiÄŸimiz parka gittim.ArkadaÅŸlar yine
oradaydı.Aslında belki oradan hiç ayrılmamışlardı.Onlarla konuÅŸurken parktaki diÄŸer insanların alaylı alaylı güldüÄŸü fark ettim.O gülen insanlara,"Siz gerçek deÄŸilsiniz!" diye bağırdım.
Ama onlar sadece gülüyorlardı.PeÅŸimi bırakmalarını söyledim.Nereye gidersem onlarda benimle beraberlerdi.Ä°laçlar beni iyice dağıtmıştı.DüÅŸüncelerimi toplayamıyordum.ArkadaÅŸlar da yavaÅŸ yavaÅŸ
benden uzaklaşıyorlardı.Nazlı'yı aramaktan korkuyordum.Çünkü ararsam Nazlı diye birinin olmadığını anlayabilirdim.Bir gün dayanamayıp aradım ve her zamanki yerimizde buluÅŸtuk.Ona bir yandan
başıma gelenleri anlatırken diÄŸer yandan da çevredeki insanları süzüyordum.Yine bana gülmelerinden korkuyordum..EÄŸer bana gülüyorlarsa bu Nazlı'nın olmadığını gösterecekti.Evet çevredeki
insanlar yine bana alaylı bakıyorlardı ama bu defa gülmüyorlardı.Nazlı olayı beni gün geçtikçe bitiriyordu.
HoÅŸgeldin güzel kızım
Bir gün anneme Nazlı'yı eve getireceÄŸimi söyledim.Annemin gözleri kocaman oldu.Yine bir hayali eve getireceÄŸimden korkuyordu.Ama ben kendime güveniyordum.Nazlı bir hayal deÄŸil gerçekti.
Annem isteksiz olsa da benim ısrarımla kabul etti.Öbirgün Nazlı'yla buluÅŸtuk ve ona ,"Seni biraz sonra anneme götüreceÄŸim," dedim.Nazlı çok telaÅŸlandı.Hazırlıksız olduÄŸunu söyledi ama ben ısrar edince
kabul etti.Artık geri dönüÅŸ yoktu.Biraz sohbetin ardından eve doÄŸru yola koyulduk.SokaÄŸa gelip eve yaklaÅŸtığımızda son bir kez kulağına eÄŸilip "Seni çok seviyorum," dedim.Eve geldik,kapıyı çaldım.Annem
kapıyı açtığında ben önden girip ayakkabılarımı çıkardım ve Nazlı'yı içeri aldım.Anneme bakıp gözlerimle Nazlı'yı iÅŸaret ederken kalbim duracaktı sanki.Annemin gözlerindeki yaşı görünce olduÄŸum yere yığıldım.
Demek yine hayaldi...Ama annemin aÄŸzından çıkan ÅŸu kelimeler benim için o an bir dua kadar kutsaldı; "HoÅŸ geldin, güzel kızım,,,"
okumadan geçme derim :) Ahmet Bey 97'sinde. Hüseyin Bey ise 92'sine eriÅŸmiÅŸ. Yıll ...ardır dostlukları devam etmekte. Bir gün Ahmet Bey Hüseyin Bey'in evinde yemeÄŸe davet edilmiÅŸ.
Dikkatini çekmiÅŸ, Hüseyin Bey karısına hitap ederken "gülüm", "hayatım", "balım", "tatlım', "ÅŸekerim", "sevgilim", "ruhum", gibi laflar kullanıyor.
Bir ara karısı mutfaktayken yine, "bir tanem, nerelerdesin, yemeğin soğuyacak" demiş. Ahmet Bey dayanamamış:
-Yahu dikkat ediyorum, karına ne iltifatlı laflar ediyorsun... ballar, şekerler... Bunca seneden sonra olacak şey değil, bravo sana, demiş.
Hüseyin Bey ÅŸöyle bir arkasını dönüp karısının hâlâ mutfakta olduÄŸundan emin olduktan sonra:
-Sorma birader demiÅŸ. Ne balı ÅŸekeri, 10 yıl oluyor bizim hatunun adını unuttum. Bir türlü çıkaramıyorum.
♥ beÄŸenen eller +2versin:) ♥ |
Güzel insan GÜNAYDIN...
Belki çoktan UYANDIN...
Bittimi KAHVALTIN ...
Hadi güzel baÅŸla GÜNE...
Anı yaÅŸa takılma DÜNE...
GeçmiÅŸi unut bak GELECEÄžE...
Birgün yaÅŸayıp,mutlu uçan KELEBEÄžE...
Hayatla tanışmadan gülen BEBEÄžE...
Bilmeden yaşıyoruz ne olacak SENEYE...
Doktor mutluluk yazdı REÇETEYE...
Gittik bulamadık ECZANEYE...
Sizce bu ilaç NEREDE...
Bence tam Ä°ÇÄ°NÄ°ZDE...
Ortaya çıkabilir Ä°STEYÄ°NCE...
Hayatı yaşa İNCE İNCE...
Küçük ÅŸeylerden mutlu olmayı BÄ°LÄ°NCE...
Hayat daha da güzelleÅŸiyor BENCE...
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
Hangi resmin yanında olmak istiyosan +2 ver ve yanında olmak istediğin resmin rakamını yaz cnm 
BÄ°LÄ°YOMUSUN SEN BANA HALA +2 VERMEDÄ°N
OLEY VERDÄ°N MÄ° YOKSA 
VERMEDÄ°N MÄ°?
VERDÄ°YSEN PEMBEYÄ° KAZI VERMEDÄ°YSEN SÄ°YAHI
SENÄ° ÇOK SEVDÄ°M
GÖZÜME GÖZÜKME 
Ä°YÄ°DE SANA MAVÄ°YÄ° KAZI DEMEDÄ°MKÄ° 
ilk defa kendim yaptım ouw yeah :D
bu gün
kiÅŸi loftuma gelmiÅŸ hoÅŸgelmiÅŸ:)
when you work!